Door Peter Dordregter, voorzitter Groencommissie
De Tweede Kamer nam een motie aan van GroenLinks/PvdA en ChristenUnie waarin zij stelde dat de tijd van geitenpaadjes voor het mestvraagstuk voorbij is. De tijd dring vanwege de natuur en vanwege het Brusselse geduld. De motie stelt dat de hoeveelheid mest die mag worden uitgereden moet worden bepaald door het aantal koeien aan een hoeveelheid beschikbaar grasland te koppelen. Dat betekent een flinke reductie van mest en daarmee van de verontreiniging van sloot- en grondwater en van de natuur door stikstofneerslag. De tijd dringt, omdat de natuur wordt bedreigd door teloorgaan van vele absoluut noodzakelijke soorten voor een gezond evenwicht tussen de soorten, die met elkaar één ecosysteem vormen, maar daarmee ook voor onze voedselvoorziening. Er is iets bijzonders aan de hand in de natuur. Door de opwarming van de aarde verplaatst de lijn tussen warme en koude gebieden zich stelselmatig noordwaarts, waardoor hier soorten binnenkomen die het evenwicht van de bestaande natuur verstoren en soms zelfs de gezondheid van mensen bedreigen (tijgermug). Er is nog een verschuiving aan de gang die van oost naar west verloopt. Door de verzadiging met stikstof verzuren onze natuurgebieden, waardoor de biodiversiteit verslechtert. Vanuit het oosten dringen stikstofminnende planten en bomen de westelijke natuurgebieden binnen. Onze inheemse biodiversiteit wordt bedreigd en herstel wordt aanmerkelijk moeilijker. In Columbia vindt de wereldconferentie biodiversiteit plaats, waar landen de afgesproken actieplannen om de biodiversiteit te redden presenteren. Nederland heeft aan de afspraken voldaan, maar vindt het niet nodig daar aanwezig te zijn. Hoe zit het met de prioriteiten van dit kabinet?
Wat heeft dat met Voorschoten te maken, denkt u natuurlijk. Ons dorp is deel van Nederland en daarmee “consument” van het rijksbeleid. Onze gemeente ligt in een voor de biodiversiteit belangrijk gebied tussen het duingebied ener- en het veenweidegebied anderzijds. Onze eigen inspanningen om die twee zones met elkaar te verbinden zijn als schakelgebied tussen twee grote stedelijk agglomeraties van groot belang. Wij zijn ons er in Voorschoten terdege bewust van die verantwoordelijkheid, zowel de burgerij als ons gemeentebestuur. In gemeenten komen de vraagstukken nu eenmaal bij elkaar in een concrete ruimte, die wij als zodanig ervaren in tegenstelling tot de departementsgewijze benadering van het rijk.
