Misschien hebben wij ons inmiddels beter voorbereid, een gescheiden rioolstelsel moet nog in veel wijken worden aangelegd. In het coalitieakkoord van het nu demissionaire kabinet werd gesteld dat bij ruimtelijke planning en inrichting van ons land bodem en water sturend moeten zijn.
Grondig onderzoek naar de ondergrond en de waterhuishouding is geboden alvorens te beslissen over ruimtelijke plannen. Vraagstukken van slappe bodems dienen zich aan als we de bevolkingsdruk op veengronden opvangen.
De berekeningen van de verwachte bodemdaling voor de bebouwing van Starrenburg 3 vind ik bedreigend. Woningen worden op palen gebouwd, maar als de veenbodem inklinkt in zakt de publieke ruimte mee met vele centimeters per jaar.
Dat leidt tot problemen voor de infrastructuur, de kans op breuk van leidingen en riolen. Er ontstaan problemen voor meezakkende bomen als hun wortels dicht bij het grondwater komen.
Waterberging is niet alleen een probleem voor de gemeente is. Het verbaast dat veel tuinen worden versteend, terwijl er goede waterdoorlatende oplossingen zijn. Anders dan in Duitsland en Oostenrijk voelen de meeste Nederlanders zich niet betrokken bij en medeverantwoordelijk voor een weerbare en biodiverse omgeving.
In beide genoemde landen heb ik zoveel interessante projecten gezien, waarin burgers hun verantwoordelijkheid nemen, vaak in samenwerking met woningcorporaties of natuurorganisaties om oplossingen te vinden voor het behoud van water, voor het ter plekke in vijvers met waterzuiverende planten hun afvalwater te zuiveren, om dat alles te combineren met nieuwe aanplantingen die de biodiversiteit en het aangenaam verblijven vergroten.
Zouden wij niet moeten proberen in Voorschoten een burgerbeweging te stimuleren, die met voorstellen en initiatieven aan de gang gaat? Ik vind het de moeite van het overdenken waard, want zonder zo’n beweging zal het moeilijk zijn om de uitdagingen van het veranderende klimaat aan te gaan.
Door Peter Dordregter, voorzitter Groencommissie OGLV
